"10 jaar CAW Antwerpen, dat is 10 jaar mensen sterker maken.We zetten ons elke dag in voor een samenleving waarin elke mens hoofd en hart boven water kan houden.

'Madame!' Ik ben nogal gehaast, als ik de straat oversteek om snel nog even brood te gaan halen en ik midden op de weg word tegen gehouden door een vrouw. Ik schat haar ouder in dan ze later blijkt te zijn. Misschien heeft het verhaal van haar leven er veel mee te maken. Ze duwt een bordje onder mijn neus waarop staat dat ze geen eten heeft, haar dochter ziek is en haar man gesneuveld is in een oorlog ergens.

Het is een koude avond begin december. Het is al donker als ik in de vroege vooravond door de stad fiets. De winkelstraat waar ik door kom is verlicht met kerstlichtjes en met een beetje verbeelding waan ik me in een kerstfilm in de donkere dagen voor kerst.

Het oude mooie kerkje zat vol die kerstnacht. Er was geen stoel meer vrij. Honderden kaarsjes brandden, het orgel werd bespeeld en vanuit de kerststal keek de heilige familie toe hoe mensen kwamen om te horen, te zien, te proeven...

Parmantig zet hij zijn eerste stapjes. 'Goed zo!' wordt er enthousiast geroepen door verschillende mensen in ons inloophuis die ademloos toekijken hoe hij zijn ene voetje voor het andere zet. Wankele eerste stapjes. Het gezichtje straalt als hij de blije ogen van zijn mama ziet. Elke dag zet hij zijn stapjes steviger en wordt de lach stralender.

Opeens ben je daar. Als uit het niets verschijn je aan de hemel waar je je helemaal thuis lijkt te voelen. Vanaf het moment dat ik je zie, volg ik je met mijn ogen. Heel af en toe gebruik je je vleugels om wat kracht bij te geven, maar voor de rest laat je je meedrijven op de golven van de  thermiek.

Ik loop al twee jaar met haar mee. De extra mijl. Een mijl die lange tijd heel moeizaam ging. Hoewel de omstandigheden en haar hele houding aantoonden dat ze mensen nodig had, liefde, steun, een arm om haar heen, toch stond ze  daar heel afwijzend tegenover.

Ze was begin twintig toen ik haar voor het eerst zag. Een grote tiener met een peutertje.  Ze woonde in ons centrum en was duidelijk aanwezig. Als er iets in haar hoofd opkwam, wilde ze daar meteen een antwoord op, hulp bij of in ieder geval gehoord worden. Als ze haar vraag wilde versterken, gebruikte ze  de woorden 'It is an emergency' om  te bereiken dat we haar gehoord hadden.