Nu ben je dan toch
Heengegaan
niet onverwachts,
maar plots
Alleen
Heel alleen
Toch iets minder alleen
Dan eerst
Geen troost
maar zoveel vragen
We wilden goedmaken
Wat jou is aangedaan
Tekortgeschoten
Als mens
Als professional
Kaartenhuizen vol blablabla
Geen zorg voor niets
Geen betaling geen hulp
Niet alleen jouw verleden
Jouw familie
Jouw uitgestoten zijn door mensen
Die hadden moeten liefhebben, eren
Maar ook wij in dit 'beloofde' land
Onze regels, oordelen, normen
Zelfs daar waar gekwetste mensen hulp geboden wordt
Was jij niet welkom
Het kostte hen (gewoon?) te veel.
Het station kost niets
Enkel onveiligheid
gedoogbeleid
Jij werd ziek.
Ongeneeslijk ziek.
Hopen,
Tegen beter weten in
Dat het nog goed zou komen
Bidden
Dankbaar
Dat er toch mensen kwamen
Door God gezonden
Een kamer, een gastgezin
professionele hulp
Een studio zonder trappen
Een verpleegster
Een blijvend betrokken hulpverlener
Je was niet meer alleen,
je sliep niet meer op het station,
je had geen kou, honger
en zelfs je pijn werd bestreden.
Er werd gezorgd.
En toen was het genoeg.
Iemand zei:
Mijn kind, kom nu maar bij mij.
Een ziek lammetje in de armen van de Goede Herder
Ter dierbare nagedachtenis aan Fanta. Dankbaar dat ik haar heb mogen kennen. Mijn hoop is dat God dit meervoudige uitgestoten en diep gekwetste kind in zijn armen thuis gehaald heeft.
En aan de mensen van Cherut (Rebecca /Ariane en Frank) en Caritas :
Wat je ooit gedaan hebt… aan de minste van Mijn broeders, zegt Jezus, dat heb jij aan Mij gedaan. De laatsten zullen de eersten zijn. Gods plannen zijn hoger dan de onze.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat mooi verwoord Margreet, Woorden voor de gedachten en gevoelens die in mijn binnenste ronddwalen…..