Do you know about human trafficking?

Het is vijf jaar geleden dat mijn verhalenbundel 'Mozaïek, over-leven in en na prostitutie, uitbuiting en mensenhandel' van de drukpersen rolde.  Ondertussen heeft het boek al een verkoop gekend en kwam het in 2023 zelfs in handen van koningin Mathilde die me er een mooie brief over stuurde.  Onlangs kwam het in een tv-programma voorbij waar een van de deelnemers van het programma 'Taboe' het zat te lezen. Het boek gaf de aanleiding voor Hilbrand Rozema van het Nederlands Dagblad om er in 2020 een column over te schrijven. Op 15 maart 2025, bij de jubileumviering van 15 jaar Cherut kreeg ik de kans om de Mozaïek een nieuwe boost te geven en opnieuw onder de aandacht te brengen. Want in de vijf jaar is de inhoud van de verhalen nog steeds actueel en blijft het belangrijk om de mensen te laten weten wat er echt gebeurt.

De plaats van afspraak is het Stadsmagazijn in Antwerpen. Aan de overkant houdt de cafébaas zijn kroeg Mallebabbe open. De naam verwijst naar de dame van plezier uit de tekst van Boudewijn De Groot en Rob de Nijs.  In de straten erachter ligt het Schipperskwartier dat al eeuwen doorgaat met zijn activiteiten. De prostitutie wordt hier  als normaal beschouwd en het verdienmodel erachter komt meer dan een per persoon per activiteit ten goede. Zo lijkt het.

'Ik weet wat ik aan je heb!' zei ze tegen me. Ik staarde naar het water bij het MAS*, waar we samen zaten te praten. Het water was rimpelloos glad en ik zag de museumtoren weerspiegeld in het wateroppervlak. Alsof het een foto was zo helder kon ik de contouren van de toren zien.

Het oude mooie kerkje zat vol die kerstnacht. Er was geen stoel meer vrij. Honderden kaarsjes brandden, het orgel werd bespeeld en vanuit de kerststal keek de heilige familie toe hoe mensen kwamen om te horen, te zien, te proeven...

Parmantig zet hij zijn eerste stapjes. 'Goed zo!' wordt er enthousiast geroepen door verschillende mensen in ons inloophuis die ademloos toekijken hoe hij zijn ene voetje voor het andere zet. Wankele eerste stapjes. Het gezichtje straalt als hij de blije ogen van zijn mama ziet. Elke dag zet hij zijn stapjes steviger en wordt de lach stralender.

‘Human trafficking, weet je niet wat dat is?’ Geïnteresseerd luister ik naar een gesprek dat enkele jongeren achter mij in de bus met elkaar voeren. Een tienermeisje van een jaar of zestien schudt ontkennend haar hoofd en één van de jongens legt het uit. ‘Stel dat ik jou verkoop aan mannen die mij betalen om seks met jou te hebben! Dat is mensenhandel’

Vanuit het niets sta je daar, plotseling, verrassend, onverwacht, subtiel.Ik hou mijn adem in. Ik aanschouw. Ik zie een schouwspel van schoonheid, stilte, muziek. Ik zie een verhaal dat zich afspeelt. Het speelt zich af in je hoofd en je laat mij er stukjes van zien. Het schouwspel is een puzzel die door mij als toeschouwer in elkaar gelegd mag worden.

In december 2020 verscheen deze column van Hilbrand Rozema over mijn werk als verhalenverteller en sociale professional bij Cherut in Antwerpen in het Nederlands Dagblad. 

Voor de adventskalender 2022 van Rebecca Cauwels schreef ik vier korte verhaaltjes over thema's hoop, liefde, vrede en blijdschap vanuit de verhalen van Cherut.

Ik wandel al zo'n vijf jaar mee op haar pad. Een hobbelig parcours dat geen doel lijkt te hebben. Alles wat ze doet wordt bij haar handen afgebroken. Alles wat ze heeft, lijkt ze te verliezen. Haar kinderen zijn bij de respectievelijke vaders en hun familie geplaatst. Veel netwerk heeft ze niet. De mensen die ze haar vrienden noemt, hebben zelf problemen. Ze verdooft soms haar pijn met cocaïne en alcohol.

Soms gaan de dagen betekenisloos voorbij. Maar er zijn van die dagen die je je leven lang bij je draagt.