Ik heb niemand nodig

In een gesprek vlak voor haar kindje geboren zou worden, had ik het er met haar over. 'Wie staat er allemaal om je heen, Hanna? Wie zijn je vrienden? Kun je op iemand rekenen?'  'I m fine, I don t need anyone'.
Ik zag een vrouw zitten, die moederziel alleen in West-Europa terechtgekomen was en over een maand moeder zou worden. En ze had niemand nodig. Vond ze.
In de twee jaar die volgden, liet ze ons toe om haar heen te staan, maar duwde ze ons ook vaak weg. De ene dag kon ze me bellen met een dringende vraag en de volgende dag stuurde ze een berichtje dat ze Cherut niet meer nodig had en geen contact meer wilde. Als we haar dan een paar dagen met rust lieten en daarna weer contact zochten, was ze  blij dat we niet hadden opgegeven. De ene keer vond ze dat we veel te weinig voor haar deden en de andere keer vond ze dat maatschappelijk werkers zich nergens mee mochten bemoeien.
Een moeizame hulpverleningsrelatie. Uit de contacten met andere diensten die om haar heen stonden , hoorde ik dezelfde moeilijkheden naar boven komen. Soms zat ze huilend bij mij, was ze slachtoffer van partnergeweld of zat ik een dag lang met haar op de spoeddienst van het ziekenhuis. Een andere keer zat ze de hele middag een verklaring af te leggen bij het politiebureau, om daarna weer te zeggen dat het allemaal goed ging.
Tot ze op een dag losbrak en beetje bij beetje begon te praten. Echt te praten. Het heden, het verleden, pijn, angst, dromen, en alles wat haar in de knel hield. Stemmen die haar zeiden vooral niet te vertrouwen. Stemmen die haar steeds weer terugtrokken naar de afgrond. Langzaam liet ze ons zien welke hulp ze nodig had en konden we stukje bij beetje gaan invullen. De mensen die rond haar staan nemen allemaal een eigen rol in. Een buddy, die als vriendin met haar omgaat en haar zo leert wat echte vriendschap is. Een ander begeleidt haar pastoraal en doet regelmatig stille tijd met haar. Lifestory gesprekken  voor het verwerken van trauma s,  een gezin dat haar ondersteunt in het opvoeden van haar kindje. En we zien God in en door haar heen werken. Op de fijnste en de moeilijkste momenten is Hij bij haar. De extra mijl met haar gaan, is niet zo moeilijk nu. Het is fijn om met haar in contact te zijn en de lach op haar gezicht te zien. Om haar te zien knokken voor haar toekomst door in een speedtempo de Nederlandse taal te leren en hoe ze uitkijkt naar het starten van een studie waarmee ze een behoorlijke job in Belgie kan gaan uitoefenen.Ze had niemand nodig... tot ze durfde toegeven dat ze wel mensen nodig heeft.